...plattdüütsch Gedichten -

warüm denn?

 

In de Welt ward vundaag 6500 Spraken spraken. Sprakenforschers seggt: In't Jahr 2100 ward de Halv darvun utstarven ween!

Warüm is dat leeg? Vun Spraken, de spraken ward, seggt wi, "de Spraak leevt". Un wat leven deit op unsen Planeten un vun't Utstarven bedroht is, mutt schütt warrn. So schütt wi de bedrohte Deertenaarten. (Wi versöökt dat tominnst.) Spraakforschers hebbt de Paralleel trocken un seggt: Wann en Spraak verloren geiht, ist dat, as wenn en Deert utstarvt — de Pandaboor to'n Exempel.

Woans kann Plattdüütsch utstarven? Is doch allens opschreven. Dat gifft Grammatiken, Tondokumente un Wöörbökers. Man: Ok wenn allens dokmenteert is: De Spraak kriggst ni wedder. De mutt lebennig wiedergeven warrn, vun Minschen, nich ut de Bökers. (Oder glöövt Se, wenn de letzte Pandaboor starven dä un se bewahrt sin Zellen inne Köhlanlaag op, dat se em na hunnert Jahr wedder klonen künnt — is de Panda denn etwa nicht utstarven? Lebennig mutt dat wiedergeven warrn.)

Plattdüütsch is en "ländliche Spraak", man de Welt vun vundaag is en städtische Welt. Dar is nix an to maken. Wi wüllt utprobeern, wat wi't schafft, de Erfahrungen un Geföhle ut de richtige Welt uns plattdüütsch Spraak hintohollen, dat se dat opnimmt un op ehr sünnerliche Aart to'n Klingen bringt. Villicht kann denn Plattdüütsch de moderne Alldag en anner Gesicht geven, em lebennig maken, un de Alldag vun Vundaag kann hölpen, de plattdüütsch Spraak lebennig to hollen — en lüttjen Wunner op Gegensietigkeit.